Uroczyste otwarcie „EKOPARKU” odbyło się w dniach 2-3 lipca br. i towarzyszyła mu konferencja naukowa zorganizowana pod patronatem Dyrektora RDLP w Krakowie, Pana dr. inż. Piotra Kempfa oraz Dziekana Wydziału Leśnego UR w Krakowie,  Pana dr. hab. inż. Marcina Pietrzykowskiego. W konferencji wzięli udział naukowcy z UR w Krakowie, samorządowcy, przedstawiciele policji, straży pożarnej, GOPR, straży granicznej oraz nadleśnictw RDLP w Krakowie.

Projekt zrealizowano ze środków NFOŚiGW - EKOPARK – RADOCYNA - edukacja ekologiczna w oparciu o zrównoważoną gospodarkę leśną - Aktualności - Nadleśnictwo Gorlice - Lasy Państwowe

Wypoczywać i uczyć się lasu

Ośrodek leży na pograniczu miejscowości Czarne i Radocyna, w otoczeniu pagórków i lasów. To oferta dla turystów chcących tutaj spędzić trochę czasu. Miejsce ma służyć rozwijaniu świadomości ekologicznej oraz promowaniu aktywnych postaw wobec przyrody i jej ochrony. Park jest miejscem, gdzie teoria spotyka się z praktyką, a nauka odbywa się poprzez bezpośrednie doświadczanie lasu i przyrody.

Ważnym miejscem kompleksu jest multimedialna sala konferencyjna. Jest to nowoczesne pomieszczenie, które może pomieścić około 100 osób, idealne do organizowania seminariów i warsztatów a także projekcji filmów przyrodniczych.

Jest też budynek z pokojami dla odwiedzających, miejsce gdzie przyjeżdżający mogą zatrzymać się na dłużej i uczestniczyć w różnorodnych programach edukacyjnych i rekreacyjnych podnoszących wiedzę o zasadach funkcjonowania ekosystemów.

Wokół posadzono ponad 1500 drzew, bylin i krzewów. Jest tutaj ścieżka edukacyjna pozwalająca zdobyć podstawową wiedzę z zakresu inżynierii leśnej i codziennej pracy leśnika. Obok znajduje się także wiata wypoczynkowa na wzór łemkowskiej „chyży”. Przekazanie historii i całego dziedzictwa kulturowego tych ziem jest dla gorlickich leśników bardzo ważne.

Droga do pięknych lasów Beskidu Niskiego

Ongiś, na terenie dzisiejszej Radocyny i nieistniejącej wsi Czarne rozciągały się nieprzebrane, dzikie i z trudem zdobywane przez człowieka lasy Puszczy Karpackiej. Puszcza żywiła i broniła nieliczną ludność zamieszkującą w jej sąsiedztwie.

Masowe przemieszczanie się ludności z południa Europy zmieniły stosunek człowieka do puszczy. Aby przeżyć musiał wyrywać jej dla siebie kolejne skrawki ziemi. Napływ dużej ilości ludzi skutkował koniecznością karczowania kolejnych połaci lasu. Budowa domostw i całych osad wymagała drewna.

Intensywny rozwój osadnictwa spowodował zanikanie lasu. W latach 20. XX wieku lesistość terenów obecnego Nadleśnictwa Gorlice wynosiła zaledwie 20 proc.

Po II wojnie światowej Radocyna opustoszała. Sytuacja polityczna kraju po II wojnie światowej doprowadziła do przesiedlenia miejscowej ludności i zaniechania uprawiania roli. Wsie opustoszały. W efekcie tych zmian w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku do zagospodarowania leśnego na terenie Nadleśnictwa Gorlice przeznaczono 10 000 ha gruntów porolnych.

Dziś po dawnych mieszkańcach zostały fragmenty fundamentów domostw, studni, cmentarze, krzyże, kapliczki i kwitnące wiosną ogrody z kwiatami sędziwych jabłoni. Na dawnych polach wyrosły piękne lasy posadzone ręką człowieka. 

Powrót do puszczy

Dawne pola uprawne zalesiano gatunkami drzew zwanymi pionierskimi (sosna, modrzew, brzoza), które mogą rosnąć nawet w trudnych warunkach, na ubogich glebach, jednocześnie je wzbogacając. Było to konieczne, aby mogły powrócić gatunki pierwotne takie jak jodła i buk. Proces „przebudowy drzewostanów” trwa od wielu lat i polega na stopniowym usuwaniu sosny i wprowadzaniu w jej miejsce jodły i buka. Jest to powrót do naturalności i odtworzenie istniejącej tu przed laty Puszczy Karpackiej. Zapoczątkowany wiele lat temu proces wciąż trwa i na jego pełne efekty trzeba jeszcze poczekać.

Na przestrzeni ostatnich 40 lat na terenie leśnictwa Radocyna posadzono ponad 600 ha lasu. Aktualnie lesistość Nadleśnictwa Gorlice wynosi około 70%. Jest to imponująca ilość, zważywszy na bardzo trudny i odludny teren.

 - W Radocynie przez długi czas nie było prądu, zwykłe polne drogi były często nieprzejezdne, a poruszanie się po terenach leśnych utrudnione ze względu na ich ukształtowanie – czytamy na stronie internetowej Ekoparku.

- Pracownicy leśni przywożeni byli często ze wsi oddalonych o kilkadziesiąt kilometrów od Radocyny. W różnych skrajnych warunkach pogodowych ciężko pracowali, by przywrócić Radocynie dawny, leśny charakter. Ich trud nie poszedł na marne, co można bez trudu zauważyć przechadzając się leśnymi drogami i szlakami – czytamy w opisie tego miejsca.